பாத்திரமறிந்து பிச்சையிடு...

பாத்திரமறிந்து பிச்சையிடு... முதுமொழி
பதிவபடிச்சி பின்னூட்டமிடு... இது புதுமொழி
புது மொழிய விட்டுடுவோம், போடுறது மொக்கை அதை படிச்சி பார்த்து போடுனுமான்னு நீங்க கேட்க்க வேணாம், பதிவரே கேட்டுக்குவாங்க.
பீ கேர்புஃல்... நான் என்ன சொன்னேன்.
முது மொழிய பார்ப்போம், வாசலில் வந்து யாசகம் கேட்பவர் எல்லோரும் பிச்சைக்காறாரர் அல்ல அவர்களில் சிலர் சிவ/வைணவ அடியார்களாகவும் இருப்பார்கள், அவர்களில் சிலர் பழவகைகளை மட்டுமே பெற்றுகொள்வார்கள். அதனால் வந்திருப்பவரின் கையில் திருஓடு இருக்கிறதா இல்லை வேறு பாத்திரம் உள்ளதா என்பதறிந்து உணவிட வேண்டும் என்பதற்க்காக சொல்லப்பட்ட முது மொழி.
ராப்பிச்சை... வழக்கம் போலதான், எது போட்டாலும் வாங்கி கொண்ட காலம் போய், சூடா ஏதாவது போடுங்கன்னு கேட்டாங்க, அது இப்ப கொஞ்சம் சூடு பிடிச்சி... சூடா இல்லாட்டி பரவா இல்லை பணமா குடுங்க நல்ல கடையா பார்த்து நானே வாங்கி கொள்கிறேன் என்று சொல்லும் வரை வந்துவிட்டது.
காதல்பிச்சை... இப்ப காத-ல்/லில் பிச்சை எடுக்கிற ஸ்டைல்/டிரெண்டு ரொம்ப மாறிடுச்சி. கடற்க்கரையில் காதலி பாத்திரமே இல்லாமல் என்னங்க(!!!) என்றால் போதும் கையில் சுண்டலோ, பொறியோ, ஏதோ ஒன்று கிடைத்து விடுகிறது. பதிலுக்கு காதலன் கண்ணத்தை காட்டுகிறான்... கிடைத்தது முத்தப் பிச்சை.

அற்ப்பனுக்கு வாழ்வு வந்தால்...

அற்ப்பருக்கு வாழ்வு வந்தால் அர்த்த இராத்திரியில் குடை பிடிப்பார்” என்று ஒரு முது மொழி. அமெரிக்கா காரர்கள் ரொம்பவே குடை பிடித்து இருப்பார்கள் போல இருக்கு, இப்போது அதை கொஞ்சம் அனுபவிக்கிறார்கள். சரி இனிமேலாவது குடை பிடிக்காமல் இருக்கலாம் அல்லவா? இல்லவே இல்லை... ஆடின காலும் பாடின வாயும் போல... வாழ்க்கையை அனுபவிக்க அமெரிக்கருக்கு நிகர் அமெரிக்கரே.

அமெரிக்காவில் உட்கார்ந்து கொண்டு இதை சொல்வதற்க்கு சங்கடமாக இருந்தாலும் இப்போது நான் தொலைக்காட்சியில் பார்த்த ஒரு செய்தி, ”கேஸ் ஃபார் க்ளங்கர்ஸ்” - Cash for Clunkers, இது அமெரிக்க பொருளாதார சீர்குலைவை – குறிப்பாக நலிவுற்ற வாகன சந்தையை தூக்கி நிறுத்த - சரி செய்ய அரசாங்கத்தால் அறிவிக்கப்பட்ட திட்டம். பழைய கார்களை பெற்று கொண்டு அதற்க்காக புதிய காரின் விலையில் $4500 டாலர் குறைத்து கொள்வது. மக்களிடம் நல்ல வரவேற்ப்பை பெற்றுள்ளது. சரி இப்படி பெறப்பட்ட பழைய கார்கள் என்ன செய்யப்படுகின்றன? அப்படியே நொருக்கப்படுகிறன, அதிலிருந்து எந்த ஒரு பாகமும் மறுபயனீட்டிற்க்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படவில்லை, அதைத்தான் தொலைக்காட்சி செய்தியில் நான் கண்டேன்.

சரி அமெரிக்கர்கள் முன்பு குடை பிடித்ததை – மாதிரிக்கு ஒன்றே ஒன்று பார்ப்போமா? அலுவலகத்தில் வெளிச்சம் பெற கூறையில் சுமார் இரண்டு மூன்று அடிகளுக்குள் ஒரு வாழைத்தண்டு விளக்கு பொருத்தி இருப்பார்கள், மேலும் நாம் உட்கார்ந்திருக்கும் சதுரத்தில் (கியூபிகல்) ஒன்றோ அல்லது இரண்டோ ( நான் இப்போது வேலை செய்யும் இட்த்தில் மூன்று) பொருத்தி இருப்பார்கள், அது போதாது என்று அமெரிக்க நண்பர்கள் தங்கள் சொந்த செலவில் ஒரு மேசை விளக்கு வாங்கி வைத்து இருப்பார்கள். வேலை இடம் சும்மா ஸூட்டிங் ஸ்பாட் போல பல பல என்று சொலிக்கும்.

ஏன் என்று கேட்டால் இதற்கு பெயர்தான் வாழ்க்கை தரம் என்பார்கள். பணக்காரனாய் வாழ்ந்து பிச்சைக்காரனாய் சாவது அமெரிக்கரின் தரம், மாறாக எதிர்காலத்திற்க்கு என்று சேமித்து சேமித்து பிச்சைக்காரனாய் வாழ்ந்து பணக்காரனாய் சாவது நாம் வாங்கி வந்த வரம்.